Onze selectiecriteria
Welkom bij onze grote macro lens test 2022. Hier stellen we alle macro-objectieven die we getest hebben in detail voor. We hebben gedetailleerde achtergrondinformatie samengesteld en een samenvatting van beoordelingen van klanten op het web toegevoegd.
We willen je aankoopbeslissing graag vergemakkelijken en je helpen de beste macro lens voor je te vinden. Je vindt in onze gids ook antwoorden op veel gestelde vragen. Als ze beschikbaar zijn, bieden we ook interessante testvideo’s aan. Verder vind je op deze pagina ook enkele belangrijke gegevens waar je op moet letten als je een macro-objectief wilt kopen.
Inhoud
- 1 De belangrijkste informatie in een notendop
- 2 Macro lens: Onze selectie
- 3 Gids: Vragen die je jezelf moet stellen voor je een macro-objectief koopt
- 4 Besluit: Welke soorten macro-objectieven zijn er en welke is de juiste voor jou?
- 5 Koopcriteria: Gebruik deze factoren om macro lenzen te vergelijken en te evalueren
- 6 Wetenswaardigheden over macro lenzen
De belangrijkste informatie in een notendop
- Met een macro-objectief wordt een zogenaamd verwisselbaar objectief bedoeld dat bijzonder geschikt is voor close-up fotografie.
- Het macro-objectief dankt zijn naam aan de zeer grote vergroting die het bestrijkt in vergelijking met gewone objectieven.
- Macro-objectieven hebben meestal een vaste brandpuntsafstand tussen 40 - 200 mm en een beeldschaal van 1:2 of 1:1.
Macro lens: Onze selectie
Gids: Vragen die je jezelf moet stellen voor je een macro-objectief koopt
Wat maakt een macro-objectief en waarin verschilt het van andere objectieven?
Een macro-objectief is een speciaal verwisselbaar objectief waarmee elke fotograaf een bijzonder grote schaal van weergave kan bereiken. Terwijl gewone cameralenzen een gemiddelde schaal van 1:7 tot 1:9 bereiken en meestal geoptimaliseerd zijn voor het afbeelden van verre voorwerpen, kan een macrolens ook gebruikt worden om bijvoorbeeld schalen van 1:2 (beeld op de film of sensor is half zo groot als het voorwerp zelf) of 1:1 (voorwerp wordt afgebeeld in zijn oorspronkelijke grootte op de film/sensor) af te beelden. Dit wordt ook wel macrofotografie genoemd.
Bij normale lenzen nemen de beeldprestaties en de scherpte sterk af naarmate de opnameafstand kleiner wordt. Daarom heb je, vooral bij spiegelreflexcamera’s, een macro-objectief nodig om zo’n grote schaal van weergave te kunnen vastleggen. Een belangrijk kenmerk van macro-objectieven, afgezien van hun grote beeldvermogen op korte afstand, is hun verhoudingsgewijs korte scherpstelafstand. Ze zijn verkrijgbaar in verschillende brandpuntsafstanden, beginnend met de standaard brandpuntsafstand van 50 mm tot 200 mm.
Hoe zit een macro-objectief in elkaar en wat moet ik zoeken in een macro-objectief?
Macro lenzen verschillen ook van gewone lenzen van vergelijkbare brandpuntsafstand in hun optische constructie en beeldeigenschappen. Bij de constructie wordt meestal aandacht besteed aan een bijzonder lage beeldveldkromming, aan gelijkmatige scherpte over het hele beeldveld en aan geringe vervorming.
Wat kost een macro-objectief?
De prijsklasse voor macro-objectieven van hoge kwaliteit ligt rond 300€-400€ voor bekende fabrikanten als Canon of Nikon.
Een aantal modellen is ook verkrijgbaar bij leveranciers van derden, zoals Tamron en Sigma. Vooral Canon en Nikon verkopen ook vaste brandpuntsafstanden van hoge kwaliteit rond 100 mm, die spreken voor hoge kwaliteit in de macro-sector.
Besluit: Welke soorten macro-objectieven zijn er en welke is de juiste voor jou?
In principe zijn macro-objectieven in drie verschillende soorten onder te verdelen:
- Standaard macro-objectief
- Loupe lens
- Telelens bij macrofotografie
Wat onderscheidt een standaard macro-objectief en wat zijn de voordelen en nadelen ervan?
Een standaard macro-objectief wordt gekenmerkt door het feit dat het ontworpen is voor de beste beeldprestaties op korte objectafstanden. De standaard versie van het macro-objectief heeft meestal een hoger f-getal dan andere verwisselbare objectieven. Enerzijds vermindert dit de beeldfouten en tegelijk vergroot het de scherptediepte.
Bij 35 mm en spiegelreflexcamera’s hebben de meeste macro-objectieven een brandpuntsafstand van 40-100 mm, hoewel macro-objectieven met een brandpuntsafstand van 180-200 mm voor een langere opname-afstand ook standaard zijn. De maximaal haalbare vergroting van deze lenzen is meestal 1:2 of 1:1, hoewel het met standaard macro-objectieven ook mogelijk is een extra close-up lens of een tussenring te gebruiken om een zeer grote vergroting te bereiken.
Een groot nadeel van standaard macro-objectieven is hun lagere lichtsterkte. In sommige gevallen ligt dit ver achter op de prestaties van standaard lenzen. Bovendien zijn macro-objectieven over het algemeen veel duurder dan andere verwisselbare of standaard objectieven. Afhankelijk van het model kunnen het gewicht en de afmetingen van een macro-objectief ook erg hoog zijn en daardoor nogal onpraktisch. Zonder stabilisator kan er vaak cameratrilling optreden en ook de autofocus is bij macro-objectieven minimaal, waardoor er vaker dan bij gewone objectieven verkeerd kan worden scherpgesteld.
Wat onderscheidt een vergrootglas en wat zijn de voordelen en nadelen ervan?
De vergrootglaslens is een andere manier om door te dringen tot de diepten van het macro bereik. Loupe lenzen zijn geoptimaliseerd voor vergrotingen van 1:1 tot 20:1. De meeste vergrotingslenzen hebben een RMS schroefdraad W0.8″ x 1/36″. Scherpstellen gebeurt niet op het objectief zelf, dat gebeurt via de microscoop of de balg. Via adapters kunnen vergrotingslenzen bovendien gebruikt worden voor spiegelreflexcamera’s in combinatie met een balg.
Een groot nadeel is dat de meeste vergrootglazen om economische redenen niet meer gemaakt worden. Ook zijn de meeste vergrootglazen erg duur en vanwege het stroomverbruik hebben ze een adapter nodig voor continu gebruik.
Wat onderscheidt een telelens bij macrofotografie en wat zijn de voordelen en nadelen ervan?
Met een telelens breng je een onderwerp dichtbij dat op grote afstand van de camera beweegt. Super telelenzen met brandpuntsafstanden van 300 mm en meer worden daarom vooral gebruikt waar je niet dicht bij de actie kunt komen. Bij macrofotografie maken teleobjectieven een grotere werkafstand tussen de lens en het onderwerp mogelijk dan gewone of groothoekobjectieven, wat bijvoorbeeld de belichtingsmogelijkheden vereenvoudigt.
Kenmerkend voor de beeldeigenschappen van telelenzen is ook de geringe scherptediepte, die wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat alleen het eigenlijke onderwerp scherp is, wat vooral bij portretfotografie een voordeel is.
Koopcriteria: Gebruik deze factoren om macro lenzen te vergelijken en te evalueren
Dit hoofdstuk beschrijft de belangrijkste factoren die gebruikt kunnen worden om macro-objectieven te vergelijken en te evalueren. De volgende criteria helpen je om de juiste macro-objectief voor je te vinden en vergemakkelijken zo je aankoopbeslissing:
- Vergroting
- Brandpuntsafstand
- Diafragma/lichtintensiteit
- Beeldstabilisator
- Gebruiksgebied
- Gewicht en afmetingen
Vergroting
Om met een macro-objectief de grootste vergroting te bereiken, moeten fotografen de afstand tot het onderwerp zo klein mogelijk houden. Een macro-objectief wordt gekenmerkt door het feit dat het een reproductieschaal van 1:1 kan bereiken (d.w.z. onderwerp even groot als het opnamemedium), zelfs zonder extra onderdelen zoals teleconverters, close-up lenzen of verlengringen.
Dus als de macrolens opneemt met een schaal van 1:1, betekent dit dat een voorwerp dat 10 cm groot is ook op de sensor wordt geprojecteerd met een grootte van 10 cm, zonder dat het beeld zelf vergroot wordt. Door de extreem hoge pixeldichtheid van de sensor onthult de latere vergroting, bijvoorbeeld bij afdrukken of belichten van de foto’s, veel kleine details die met het blote oog niet te zien zijn.
Brandpuntsafstand
Macro-objectieven zijn er met verschillende brandpuntsafstanden. De 50 brandpuntsafstand kan op allerlei manieren gebruikt worden, want hij komt ruwweg overeen met de gezichtshoek van het menselijk oog. De meeste statische voorwerpen voor binnen en buiten kunnen ermee gefotografeerd worden.
Met een goede autofocus werkt dit ook heel goed bij kleine dieren zoals insecten. Macro-objectieven met deze brandpuntsafstand zijn vooral geschikt voor portretfotografie. Je zou dus verschillende toepassingen voor dezelfde lens hebben. Bovendien is het risico van cameratrilling veel kleiner.
Met een objectief met 50 brandpuntsafstand is de opnameafstand tot het onderwerp meestal erg kort. Vooral bij kleine motieven kan de schaduw van de lens storend zijn.
Bij natuurfotografie zijn daarom brandpuntsafstanden van 100 mm en meer aan te bevelen voor dieren in het wild. Voor echt kleine dieren, zoals insecten, is een 105 mm of sterkere tele-macro meer aan te bevelen. Met de brandpuntsafstand en de werkafstand neemt echter ook het risico van cameratrilling toe, zodat een beeldstabilisator of statief dan eigenlijk een must is.
Diafragma/lichtintensiteit
De grootte van het open diafragma, dat de prijs van andere camera-objectieven massaal bepaalt, speelt bij macro-objectieven nauwelijks een rol, want in de meeste gevallen zul je voor close-ups juist kleiner stoppen ten gunste van de scherptediepte. Bij macrofotografie moet speciale aandacht besteed worden aan het uiterst kleine scherptebereik. Je moet ervoor zorgen dat je je op de juiste plek concentreert.
Op dit punt is het meestal raadzaam het diafragma iets verder te sluiten, bijvoorbeeld om randonscherpte te voorkomen. Dit heeft dan weer een negatief effect op de lichtintensiteit en kan een nieuwe ISO waarde nodig maken om het motief voldoende te kunnen belichten. 
Beeldstabilisator
Of het nu IS (Image Stabilizer), OS (Optical Stabilizer), of VC (Vibration Compensation) is - de functie van een beeldstabilisator is altijd dezelfde. In de lens, in dit geval een macro-objectief, zitten sensoren om bewegingen te meten, die een signaal doorgeven om een of meer optische elementen te bewegen.
Een vuistregel is dat de reciproke van de brandpuntsafstand als de sluitertijd een onscherpe foto mogelijk maakt. Dus als je nu fotografeert met een objectief van 200 mm brandpuntsafstand, zou je theoretisch met een sluitertijd van 1/200 s kunnen fotograferen zonder zichtbare onscherpte.
Maar net als het statief kan de beeldstabilisator de beweging van de beeldobjecten zelf niet compenseren.
Bovendien neemt het stroomverbruik enorm toe als de stabilisator geactiveerd wordt, wat een adapter of soortgelijke voeding noodzakelijk maakt. Daarbij komt nog het iets hogere gewicht van de gestabiliseerde macro-objectieven, die van zichzelf al een merkbaar gewicht hebben.
Toepassingsgebied
Het macro-objectief kan door elke soort fotograaf gebruikt worden - van de gemotiveerde hobbyist tot de door details geobsedeerde beroepsfotograaf - dit objectief haal je tevoorschijn als je iets heel dichtbij en met al zijn details wilt fotograferen. Vooral natuur- en wildfotografie lenen zich hiertoe, maar niets staat de waaier van mogelijkheden in de weg als het om macrofotografie gaat.
Grootte en gewicht
Macro-objectieven zijn ongeveer gelijk wat betreft samenstelling, afmetingen en gewicht. Het gewicht varieert echter naar gelang de aanwezigheid van een stabilisator of adapter. In het algemeen moet het gewicht van dit type verwisselbaar objectief niet onderschat worden, want macro-objectieven (met of zonder functies) zijn veel zwaarder en groter dan gewone objectieven.
Wetenswaardigheden over macro lenzen
Wat zijn de alternatieven voor macro-objectieven?
Een macro-objectief kan erg kostbaar zijn, en daarom moeten vooral beginners in de fotografie aanvankelijk kiezen voor alternatieven die minder belastend zijn voor de portemonnee. Als je de smaak van macrofotografie te pakken wilt krijgen, kun je voorlopig experimenteren met verschillende opzetstukken. Een voorbeeld hiervan is de voorzetlens, die al verkrijgbaar is voor ongeveer 50 tot 70 euro. Het tweede alternatief is de zogenaamde uitbreidingsring. Dit is een constructie die tussen de lens en de cameralensbevestiging gemonteerd kan worden.
Hoe breder deze ringen zijn, hoe groter de vergroting. Vooral automatische verlengringen zijn een geweldige steun voor close-up fotografie. Deze zijn iets duurder, maar alle functies zoals autofocus, diafragma instellen, enz. kunnen nog steeds gebruikt worden. Met conventionele verlengringen moeten scherpstelling en diafragma-instelling handmatig gebeuren. Het is ook het beste om een set van verschillende maten te bestellen. Deze kunnen dan flexibel verwisseld of met elkaar gecombineerd worden om verschillende vergrotingen te verkrijgen. Het nadeel van verlengringen is dat het verstelbereik niet oneindig variabel is.
Je hebt dus een set close-up lenzen nodig met verschillende brekingsvermogens of een set tussenringen van verschillende lengte voor verschillende vergrotingen. In plaats van een dure macrolens kun je ook een close-up lens gebruiken. De kwaliteit van het beeld hangt echter sterk af van de kwaliteit van het close-up objectief. Je kunt bijvoorbeeld een zeer hoge beeldkwaliteit bereiken met een achromatisch gecorrigeerd close-up objectief. Een andere mogelijkheid is om de afstand van de lens tot het te fotograferen beeldvlak te vergroten met behulp van een balg. De beeldkwaliteit hangt in wezen af van het gedrag van de lens op het sterk verplaatste brandvlak. Hier kunnen dus blijvende problemen met het scherpstellen ontstaan. Zoomlenzen en uitgesproken retrofocus lenzen, bijvoorbeeld, reageren meestal op een balgapparaat met een sterke daling van de beeldkwaliteit of zelfs het geheel ontbreken van een brandpuntsvlak.
De bundelweg ligt dan ver buiten de geoptimaliseerde bundelgang door de lens. De laatste mogelijkheid is om met een omkeerring te werken. Door de ring in te brengen wordt het stralenpad omgekeerd en wordt verdere afstand van het standaard stralenpad vermeden. Als de vergroting groter is dan 1:1, moet de gebruikte lens in de zogenaamde retro-stand worden gebruikt. De omgekeerde ring bevestigt dan het objectief met de filterschroefdraad aan de camera of aan verlengringen of balgen. Deze optie heeft echter ook een negatief effect op de autofocusfunctie en alle andere automatische functies, waaronder de bediening van het springend diafragma.
Hoe bereik ik maximale scherptediepte?
Bij macrofotografie worstelt men vooral met het chronisch gebrek aan licht en de naar verhouding zeer geringe scherptediepte van de opnamen. Met toenemende vergroting, wat het grote kenmerk is van macrofotografie, neemt de scherptediepte snel af. Er is maar één manier om dit tegen te gaan, en dat is door te stoppen.
Helaas kan dit niet altijd naar believen ingesteld worden. Na een bepaald diafragma wordt de opname niet meer scherper, maar nemen zowel de scherptediepte als de totale scherpte plotseling weer af. Dit wordt dan het bevorderlijk of kritisch diafragma genoemd.
Een groot diafragma is echter niet per se nuttig met een macro-objectief. Om een betere scherptediepte te bereiken, gebruikt men daarom vaak een kleiner diafragma, zoals 11 of 16.
Als het diafragma open staat, is de scherptediepte nog maar millimeters. Bij macrofotografie is het daarom zinvol het diafragma zo klein mogelijk te houden als je veel kleine details met een geprononceerde scherptediepte wilt benadrukken.
Foto credits: blickpixel / pixabay.com
Waarom kun je me vertrouwen?
Gerelateerde artikelen
